Vrijheid van denken

De expositie ‘Vrijheid van denken’ is te zien bij SIF Aan de Gracht tot midden november 2023. Op 2 november is er een rondleiding met de kunstenaars, van 16.30 – 18.30 uur. Aanmelden kan via jackelien@qkunst.nl

Dit monumentale pand uit 1753 was het winterverblijf van vooruitstrevend schrijfster en componiste Belle van Zuylen (1740-1805). In een tijd waarin vrouwen niet naar de universiteit mochten, was Van Zuylen een van de eerste vrouwen die onderwijs genoot. Op haar eigen initiatief volgde ze lessen op het gebied van o.a. wiskunde, politiek en filosofie. Haar onafhankelijk denken komt goed naar voren in haar schrijven: ‘Ik vraag geen vrijheid van denken, die heb ik.’

Ter ere van Van Zuylens pionierende rol binnen de vrouwenemancipatie, is bij SIF Aan de Gracht nu werk te zien van vrouwelijke kunstenaars die de afgelopen jaren bij SIF Vredenburg hebben geëxposeerd. Zij werken met thema’s als gender, macht, menselijke relaties en moederschap. Kijk om je heen en ontdek het werk van Britte Koolen, Joyce Vlaming, Choi Wong, Britt Dorenbosch, Kim van Erven en Elma Čavčić.

Exposities bij SIF

Al enkele jaren organiseert member QKunst exposities met talentvolle Utrechtse kunstenaars bij SIF Vredenburg. De exposities sluiten aan bij de maatschappelijke doelstellingen van SIF en haar members. Dit is de eerste tentoonstelling bij SIF Aan de Gracht, te zien tot en met midden november 2023 in de zalen 8, 10, 12, 13 en 17. De kunstwerken zijn te koop via de kunstenaars.

Lijst met alle werken

Kunstenaars

Choi Wong (website | instagram)

Choi (1981) onderzoekt onderlinge verwantschap en verhoudingen tussen mensen. Thema’s als eenzaamheid, macht en vertrouwen keren terug in haar werk. Ze verzamelt gevonden foto’s en onderzoekt de dynamiek tussen de mensen die worden afgebeeld. Deze klassenfoto uit 1941 sprak haar aan vanwege de statische, haast ongemakkelijke wijze waarop de figuren poseren. Choi: ‘Ze vormen een groep, maar tegelijkertijd raken hun lichamen elkaar niet aan. Door deze afstand tussen hen is er ruimte voor interpretatie.’

Choi ziet haar oeuvre als een doorgaand onderzoek, waarbij elk werk een volgende stap is in haar proces. Zo tracht ze grip te krijgen op haar eigen plek in deze voor haar weinig begrijpelijke wereld en haar relatie tot anderen te doorgronden.

Elma Čavčić (website | instagram)

De werken van Elma Čavčić (1995) ogen bij de eerste aanblik vrolijk en verleidelijk. In een sierlijke, kleurrijke schilderstijl verbeeldt ze echter serieuze onderwerpen uit onze maatschappij. Vaak zijn de scènes interpretaties van herinneringen van haar familie aan de Bosnische burgeroorlog. Een onderwerp dat erg dicht bij haar staat.

The party ain’t starting till I walk in is ontstaan vanuit Elma’s fascinatie voor plechtige aangelegenheden en de gebruiken die daarbij horen. Een hoogwaardigheidsbekleder zal worden beloond met een medaille. In plaats van feestelijk, lijkt de sfeer eerder beklemmend. Net als Elma’s andere werken, nodigt het schilderij uit na te denken over thema’s als hiërarchie, maatschappelijke verhoudingen en macht.

Joyce Vlaming (website | instagram)

Door het creëren van esthetische beelden werpt Joyce Vlaming (1981) nieuw licht op maatschappelijke thema’s. In de serie Fenster S bevraagt Joyce genderrollen als sociaal construct. Ze onderzocht het kleurenpalet van producten uit de supermarkt, en ontdekte dat verpakkingen van schoonmaakproducten vaak de kleuren geel en roze bevatten. Dit is een samenstelling die ook veel wordt gebruikt voor de vormgeving van verzorgingsproducten voor vrouwen. Dit terwijl de kleuren van dergelijke producten voor mannen, zoals donkerblauw, zwart en grijs, bijna niet voor schoonmaakproducten worden gebruikt. In Fenster S ontwerpt Joyce nieuwe kleurenschema’s waarin, door middel van fotografische technieken, de grenzen letterlijk en figuurlijk vervagen.

Kim van Erven (website | instagram)

Kim van Erven (1984) is geboeid door dagelijkse contrasten; de spanning tussen hard en zacht, statig en frivool, onschuldig en obsceen, aantrekken en afstoten. Haar wandobjecten zijn abstract, maar de vormen toch enigszins herkenbaar. Waar haar werken in eerste instantie verleidelijk en gelikt ogen, zijn van dichtbij kleine imperfecties te ontdekken: stofjes opgedroogd in de lak, verfstreken of druppeltjes. Kim speelt met de ongemakkelijkheid die we voelen als we iets willen aanraken, maar toch twijfelen.

Britt Dorenbosch (website | instagram)

Deze werken komen uit de serie En Hoe het Leven Een Beetje Meer Werd van Britt Dorenbosch (1986). Hierin verbeeldt ze in krachtige kleurcombinaties snapshots uit haar dagelijkse leven met haar dochter. Een combinatie van diverse materialen, zoals olieverf, papier, eitempera en oliepastel zorgt voor gelaagdheid. In deze collages komt het alledaagse samen met Britts ervaring van het moederschap én herinneringen uit haar eigen jeugd.

Britt: ‘’Hoewel het in eerste instantie ongemakkelijk voelde om werk te maken over het moederschap, was het juist dat ongemak, het stigma van de moeder als sentimentele vrouw, dat iets in mij losmaakte: de noodzaak om in mijn werk ook expliciet zichtbaar te zijn als moeder. In een bredere context gaat mijn werk daarover, over vrouwelijke kracht, vruchtbaarheid en de impact van het krijgen van een kind. Het zijn de vrouwelijke kunstenaars uit onze kunstgeschiedenis die me daarbij inspireren.’’

Britte Koolen (website | instagram)

Britte Koolen (1994) is geboeid door de principes van het minimalisme: orde, hergebruik en reductie tot de essentie. Ze onderzoekt materiaal, volume en vorm. Hiermee stapt ze in een door mannelijke kunstenaars overheerste beeldhouwtraditie.

Britte: ‘In deze installatie staat het verlangen van eenheid en zinvolle orde in plaats van chaos centraal. Mijn intentie is om te verleiden tot kijken, opnieuw kijken en nog eens kijken om zo op het uiteindelijke doel uit te komen: rust.’

De wandsculpturen van Britte zijn modulair. Ze past de compositie van het werk aan aan de omgeving waarin het getoond wordt. In het maken van de sculpturen zit veel tijd, concentratie en aandacht, en de bedoeling is ook dat de sculpturen lang mee gaan. Ze gebruikt Tricoya MDF, dit is veel duurzamer dan normale MDF.