[vc_row fluid=”stretch_row_only” padding_top=”pt-40″][vc_column width=”2/3″ class=”col-sm-6 column-right”][vc_column_text]De Noord/Zuidlijn werd op 21 juli 2018 feestelijk geopend door burgemeester Femke Halsema. De volgende dag werd Metro 52 mét acht monumentale kunstwerken in gebruik genomen. Bij de opening sprak de (internationale) pers over een ‘ondergronds gesamtkunstwerk’ en een ‘ondergronds museum’.

In 2019 ontving het project onder leiding van QKunst een CODA Merit Award, een jaarlijkse internationale prijs voor projecten die het beste kunst integreren in publieke ruimtes. Meer thuiswerken betekent minder forensen en dus minder mensen die genieten van de kunst.

We maken dan ook graag gebruik van de verjaardag van de Noord/Zuidlijn om de acht werken en betrokken kunstenaars deze week nog eens via Instagram uit te lichten! Zie @qkunst_. Lees hieronder een update over de recente werkzaamheden van de betrokken kunstenaars.

Harmen Liemburg (1966) die voor Station Noord het werk Flyways maakte (2018), vervaardigde sindsdien meer werk in de openbare ruimte, zoals Böcke & Bären (Rammen & Beren) uit 2019 in het Zwitserse bergdorp Tschlin, kanton Graubünden. Liemburg ontwierp een virtuele sgrafitto, te zien via tablet en smartphone. In zijn ontwerp mengde Liemburg elementen van gemeentelijke en kantonnale wapens met de beeldtaal van verkeersborden en commerciële logo’s.

Kunstenaarsduo Persijn Broersen (1974) en Margit Lukács (1973) maakte voor Station Noorderpark het werk De 7 poorten (2018). Onlangs verscheen het boek Voor de gek, waarin fotograaf Edith Gerritsma en journalist Andrea Hijmans het werk als een van de 150 follies in Nederland hebben opgenomen.

In het Centraal Station zijn twee kunstwerken: één in de verdeelhal, die toegang biedt tot het NS-station, de Oostlijn en de Noord/Zuidlijn, en één in de centrale hal van de Noord/Zuidlijn. De twee kunstlocaties bevinden zich exact boven elkaar en exact onder de gevel van Cuypers. Het werk van Jennifer Tee (1973) omsluit sinds kort de nieuwe doorbraak naar de monumentale Cuypershal van het NS-station. Binnenkort zijn de werkzaamheden rond het werk klaar en komt het weer goed tot zijn recht.

Tee’s Tulip Palepai komt regelmatig voorbij op Instagram en werd eerder dit jaar door vlogger @jipheijmerink toegevoegd aan het Gouden Pronkstuk van de online Museumweek. Je vindt de video terug op Instagram via @mydailyshotofculture. Tee werkte de afgelopen jaren verder aan de tulpencollages, maar ontwikkelde ook het Marktmozaïek voor het Vredenburgplein in Utrecht en een glasraam voor de monumentale kapel van het Museum van de Geest/Dolhuys Haarlem i.s.m. Jonas Ohlsson. Zie teeteetee.nl

Voor de monumentale metrohal van het centraal station maakte de Belgische kunstenaar David Claerbout het werk Weather engine (2018). In De Pont ging dit voorjaar het nieuwste videowerk van Claerbout in première: Aircraft (FAL). Het werk is tot 28 november te zien, samen met de videowerken, tekeningen en storyboards die het museum sinds 2005 van hem heeft verzameld.

Het kunstwerk op de 120 meter lange perronwanden van Station Rokin is van de hand van Daniel Dewar (Forest of Dean, GB, 1976) en Grégory Gicquel (St. Brieuc, FR, 1975). Selfies met paraplu of theepot ‘in de hand’ komen via Instagram regelmatig voorbij sinds de metro in gebruik is. Nieuw werk van Dewar & Gicquel is sinds kort te zien bij Port Saint Nazaire, met een al even tot de verbeelding sprekende titel als bij Rokin: ‘Le Pied, le Pull-over et le Systeme digestif’ (de voet, de trui en het spijsverteringsstelsel).

Reizigers die via de lange roltrappen (de langste van Europa zelfs) naar de metrotunnel van Station Vijzelgracht afdalen, zien boven hun hoofd een gezicht oplichten. Levenslijnen (2016), het werk van Marjan Laaper (1971) is een portret van acteur en chansonnier Ramses Shaffy (1933-2009), een van de kleurrijke vroegere bewoners van de buurt. Recent exposeerde Marjan Laaper in Galerie NL = US in Rotterdam. De Volkskrant schreef een mooi artikel over de bijzondere expo ‘Longing for paradise’.

De Argentijnse Amalia Pica (1978) maakte het kunstwerk voor De Pijp, Sipping Colors (2017). Begin dit jaar was bij On The Inside, een nieuwe kunstruimte op de NDSM-werf in Amsterdam, de tentoonstelling Fragments Of Sphere te zien, met acht opmerkelijke kunstwerken die het begrip ‘fragmentatie’ onderzoeken, zowel visueel als conceptueel. Amalia Pica presenteerde daar haar werk AnBnCnAnBnC. In dezelfde expo was er overigens werk van David Claerbout te zien, en van Saskia Noor van Imhoff, waar QKunst mee werkte voor de Rabobank.

In Station Europaplein is het werk ‘I want a permanent wave’ (2018) van Gerald van der Kaap (1959) te zien. Dit jaar was in projectruimte ROZENSTRAAT – a rose is a rose is a rose in Amsterdam zijn solotentoonstelling Beyond Index te zien. Ter gelegenheid van deze tentoonstelling maakte de kunstenaar een video-installatie met 12.1 surround geluid. De installatie is een remix van zijn alom geprezen film Beyond Index (2017). De film, gevuld met kunsthistorische referenties, volgt een groep Chinese kunststudenten in een schilderijenfabriek en toont hun nauwkeurige imitaties van de klassieke Westerse schilderkunst.

Afgelopen jaren is er veel gesproken over en zijn er ver uitgewerkte plannen geweest voor een station tussen Noorderpark en CS: Sixhaven. Voorlopig is Sixhaven (én daarmee de toevoeging van een kunstwerk, waarvoor een drietal kunstenaars al schetsen maakte), van de baan. Wellicht is er in de toekomst nog ruimte voor een extra stop tussen Noord en Amsterdam.[/vc_column_text][rs_image_block image=”4639″][/vc_column][vc_column width=”1/6″ animation=”zoomIn” animation_delay=”0.2″ class=”col-sm-3 column-left”][vc_column_text]

[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″ class=”col-sm-9 column-left”][vc_column_text]

Hoera, de Noord/Zuidlijn is jarig!

21/07/21[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row fluid=”stretch_row_only” padding_top=”pt-40″][vc_column width=”2/6″ animation=”zoomIn” animation_delay=”0.2″ class=”col-sm-3″][/vc_column][vc_column width=”4/6″ class=”col-sm-9″][vc_column_text][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row fluid=”stretch_row_only” padding_top=”pt-40″][vc_column width=”2/3″ class=”col-sm-6 column-right”][vc_column_text]Bijzonder nieuws: de muurschildering van kunstenaar Keith Haring (1958-1990) op het Amsterdamse Koelhuis wordt een monument. De Amsterdamse commissie van erfgoedvereniging Heemschut vroeg de gemeente om het gebouw samen met de schildering tot monument te verklaren. Dat is gelukt.

Het Koelhuis in zakelijk-expressionistische stijl is een ontwerp van Nicolaas Lansdorp. Het imposante bouwwerk is met name bekend vanwege de muurschildering van Keith Haring, die vorig jaar onder begeleiding van QKunst werd gerestaureerd. Een internationaal team werkte zes weken lang aan de restauratie van Harings op één na grootste nog bestaande werk in de openbare ruimte in Europa.

Haring (1958-1990) schilderde het fabelachtige dier in 1986, in het kader van zijn eerste museale solotentoonstelling in het Stedelijk Museum Amsterdam. Acht jaar later verdween de muurschildering achter een metalen gevel vanwege vochtproblemen in het gebouw. Bij de herontdekking in 2018 bleek de muurschildering in redelijke staat. Experts stelden wel vast dat restauratie noodzakelijk was voor behoud van het werk in de toekomst. In 2019 maakte QKunst een restauratieplan.

Projectontwikkelaar Marktkwartier (Ballast Nedam en VolkerWessels Vastgoed), de gemeente Amsterdam en de Keith Haring Foundation kwamen overeen de kosten gelijkelijk te verdelen. QKunst voerde in opdracht van Marktkwartier de projectbegeleiding.

Een documentaire over de restauratie is in de maak. Bekijk alvast de teaser.

Beeld nieuwspagina: Keith Haring muurschildering, 1986. Foto: Hanna Hachula. Artwork © Keith Haring[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″ animation=”zoomIn” animation_delay=”0.2″ class=”col-sm-3 column-left”][vc_column_text]

[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″ class=”col-sm-9 column-left”][vc_column_text]

Amsterdams Koelhuis met muurschildering Haring wordt monument

22/04/21[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row fluid=”stretch_row_only” padding_top=”pt-40″][vc_column width=”2/6″ animation=”zoomIn” animation_delay=”0.2″ class=”col-sm-3″][/vc_column][vc_column width=”4/6″ class=”col-sm-9″][vc_column_text][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row fluid=”stretch_row_only” padding_top=”pt-40″ padding_bottom=”custom-padding” custom_padding_bottom=”0″][vc_column width=”2/3″ class=”col-sm-6 column-right”][vc_column_text]In de nieuwe expositie bij SIF Utrecht, Van Mens tot mens, laten Elma Čavčić en Choi Wong werk zien dat enerzijds gaat over verdeeldheid en anderzijds over verbondenheid tussen mensen. De schilderijen, objecten en fotocollages hebben als thema’s macht, oorlog, hoop en saamhorigheid.

In de open werkruimtes zijn schilderijen en objecten van keramiek te zien van Elma Čavčić (Žepa, Bosnië, 1995). Haar werk focust op de verdeeldheid tussen de bevolking van Bosnië en het desastreuze gevolg daarvan: de Bosnische Burgeroorlog. Elma verbeeldt de oorlog aan de hand van verhalen die haar moeder vertelt over de tijd waarin ze van dorp naar dorp moesten vluchten. Met haar ogenschijnlijk vrolijke schilderijen laat Elma zien dat we de oorlog niet mogen vergeten en dat we verbonden met elkaar moeten blijven om niet meer tot zulke gruweldaden te komen.

Onderlinge verwantschap tussen mensen is een terugkerend thema in het werk van Choi Wong (Hong Kong, 1981). Haar werk is te zien in de vergaderkamers. Choi heeft een voorliefde voor gevonden familiefoto’s, die ze uitvoerig bestudeert, gedreven door een verlangen naar een voor haar onbekende wereld. Met draad maakt ze verbindingen in de beelden en zoomt hiermee in op aanrakingen en verhoudingen. Het zijn sociale interacties waardoor we ons verbonden voelen met elkaar.

QKunst organiseert drie keer per jaar een expositie bij Social Impact Factory Utrecht met kunstwerken van talentvolle Utrechtse kunstenaars. Daarbij zoeken we een verbinding met thema’s die leven bij de gebruikers van SIF Utrecht, zoals de Sustainable Development Goals (SDGs). Deze zeventien doelen omvatten de belangrijkste maatschappelijke uitdagingen van deze tijd en geven richting aan de oplossingen.

De huidige expositie sluit aan bij doel nummer 10: ongelijkheid in en tussen landen verminderen, meer inkomensgroei voor arme mensen genereren en een einde maken aan discriminatie. De expositie ‘Van Mens tot mens’ laat enerzijds zien waartoe ongelijkheid tussen mensen kan leiden en anderzijds hoe in verbinding met elkaar blijven kan bijdragen aan gelijkheid.

Beeld: Choi Wong

Beeld nieuwspagina: Elma Čavčić [/vc_column_text][vc_single_image image=”4462″ img_size=”full” add_caption=”yes”][/vc_column][vc_column width=”1/6″ animation=”zoomIn” animation_delay=”0.2″ class=”col-sm-3 column-left”][vc_column_text]

[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″ class=”col-sm-9 column-left”][vc_column_text]

Nieuwe expositie bij SIF Utrecht

12/11/20[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row fluid=”stretch_row_only” padding_top=”custom-padding” padding_bottom=”custom-padding” custom_padding_top=”0″ custom_padding_bottom=”0″][vc_column css=”.vc_custom_1493728421665{padding-top: 50px !important;}”][/vc_column][/vc_row]